ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΝΑ ΣΕ «ΦΑΝΤΑΣΙΑ» ΚΑΘΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΟΝΕΙΡΟ!!!
Οι εποχές που οι δανειστές και οι εγχώριοι συνεργάτες τους αγωνιούσαν για τη «μεταρρυθμιστική κόπωση» των προηγούμενων κυβερνήσεων και την τύχη της «διατηρησιμότητας των μεταρρυθμίσεων» στο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. έχει βαλθεί «να φορέσει τα γυαλιά» σε νέους και παλαιούς «μεταρρυθμιστές» από το Μητσοτάκη, το Σημίτη, το Σπράο και το Γιαννίτση μέχρι τον Γ. Παπανδρέου, το Σαμαρά και το Βενιζέλο.
Ότι δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν όλοι αυτοί, η σημερινή συγκυβέρνηση αναλαμβάνει με ιδιαίτερο ζήλο και πάθος να το διεκπεραιώσει. Η περίφημη φράση Κατρούγκαλου ότι «εμείς σε σαράντα μέρες θα κάνουμε όσα δεν έγιναν σε σαράντα χρόνια» δεν ήταν τυχαία. Η πρόταση που επεξεργάστηκε και κατέθεσε δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Είναι έτοιμος ο κ. Κατρούγκαλος για όλα προκειμένου να «διασώσει» το ασφαλιστικό σύστημα όπου κατά την άποψή του «το πλήρες ξεχαρβάλωμα οφείλεται στον στρεβλό χαρακτήρα που είχε από την γένεσή του».
Αυτό βέβαια το ανακάλυψε το καλοκαίρι του 2015 αφού πρώτα έγινε τηλεοπτικός αστέρας, Ευρωβουλευτής και Υπουργός υψώνοντας στις πλατείες τη σημαία της επανάστασης και του αντιμνημονιακού αγώνα. Για να μην τον αδικούμε βέβαια το ίδιο ισχύει και για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό ο οποίος βλέπει το σύστημα «να μην μπορεί να δώσει συντάξεις σε βάθος πενταετίας» ενώ ένα χρόνο πριν υπόσχονταν στους συνταξιούχους επαναφορά της 13ης σύνταξης και σταδιακή αποκατάσταση όλων των απωλειών. Τότε το σύστημα δεν ήταν στρεβλό και λεφτά υπήρχαν…
Ιδιαίτερης προσοχής χρήζει επίσης το γεγονός ότι η επίκληση δήθεν μιας άλλης πολιτικής που δεν στάθηκε δυνατό να εφαρμοστεί και μιας επώδυνης συμφωνίας που τους υποχρεώνει να νομοθετούν ενάντια τάχα στις πεποιθήσεις τους όλο και υποχωρεί. Οι προτάσεις και τα νομοθετήματά τους εμφανίζονται πλέον σαν δικές τους δίκαιες, αποτελεσματικές και απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Στην εναγώνια προσπάθειά τους δηλαδή να διατηρηθούν στην εξουσία με κάθε μέσο, η αυτογελοιοποίηση είναι αναπόφευκτη προκειμένου να αποφύγουν όπως «ο διάβολος το λιβάνι» να διατηρήσουν στην επικαιρότητα τη ρητορική του «εκβιασμού» και της επιβολής των «αδιέξοδων πολιτικών» που μοιραία θα έθεταν εκ νέου αργά ή γρήγορα ουσιαστικά και κρίσιμα πολιτικά ζητήματα. Το γεγονός ότι νομιμοποιούν ξεκάθαρα όλα όσα συνέβησαν τα προηγούμενα χρόνια καθόλου δεν τους απασχολεί.
Μεγαλοστομίες, ψέματα, ανακρίβειες, ακραία δημαγωγία και χειραγώγηση έχουν ξανά επιστρατευτεί προκειμένου να περάσουν ότι δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι, με αντάλλαγμα λίγα γραμμάρια εξουσίας… Διότι μεσοπρόθεσμα και το δικό τους πολιτικό μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο. «Νέες δυνάμεις», «νέοι σωτήρες» θα εφευρεθούν γιατί κάποιος πρέπει να υπογράψει το τέταρτο μνημόνιο.
Ας επανέλθουμε στη συγκεκριμένη πρόταση. Βασικό στοιχείο της είναι η βίαιη, άμεση κατάργηση του μεταβατικού χαρακτήρα εφαρμογής σε βάθος 35ετίας του Ν.3863/2010 (Λοβέρδου – Κουτρουμάνη).
Παρατήρηση: O Ν.4336/2015 (τρίτο μνημόνιο) αναφέρεται στην άμεση εφαρμογή του Ν.3863/2010 ως έχει, χωρίς δηλαδή την κατάργηση της μεταβατικής περιόδου για την πλήρη εφαρμογή του (υπάρχουν σωρεία Υπουργικών Αποφάσεων και Εγκυκλίων το τελευταίο τρίμηνο που θα είναι πλέον άχρηστες). Εκτός όμως από το «μεταρρυθμιστικό ζήλο» της συγκυβέρνησης, είναι ο προεκλογικός εμπαιγμός για τα δήθεν ισοδύναμα και οι υπόλοιπες νέες δεσμεύσεις του μνημονίου που πρέπει να ενσωματωθούν οι οποίες οδηγούν στην επίσπευση της εφαρμογής του.
Ο ασφαλιστικός χρόνος μέχρι την 31-12-2010 όπου ανεξάρτητα από το χρόνο θεμελίωσης και από την ημερομηνία εξόδου στη σύνταξη θα υπολογιζόταν με τις παλιές διατάξεις κάθε επιμέρους ασφαλιστικού φορέα, ενοποιείται με τον ασφαλιστικό χρόνο από την 1-1-2011 και μετά και υπολογίζεται με τους νέους κανόνες. Το ίδιο θα συμβεί και στις ήδη καταβαλλόμενες κύριες και επικουρικές συντάξεις όπως θα δούμε παρακάτω.
Δεύτερο βασικό στοιχείο αποτελεί η πρόθεση μιας ακόμα κυβέρνησης να λεηλατήσει τα αποθεματικά επιμέρους Ασφαλιστικών Ταμείων και επαγγελματικών κλάδων μέσω της ενοποίησης όλων των Ασφαλιστικών Ταμείων κύριας ασφάλισης και «εφάπαξ» σε ένα ταμείο-τέρας. Ειδικά για τα «εφάπαξ» γενικότερα η τύχη τους δεν είναι βέβαιη, όπως και των αποθεματικών των σχετικών ταμείων που ξεπερνούν το 1 δις. ευρώ.
Αναλυτικά η κυβερνητική πρόταση περιλαμβάνει:
1. Ασφαλισμένοι οι οποίοι μέχρι την ψήφιση του σχετικού Νόμου έχουν καταθέσει αίτηση συνταξιοδότησης (άρθρο 48):
H σύνταξή τους θα υπολογιστεί με τους κανόνες που ίσχυαν σε κάθε φορέα την 31-12-2014. Θα υπόκεινται όμως στις διατάξεις του άρθρου 15 που αφορούν στον επανυπολογισμό όλων των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων (θα αναφερθούμε παρακάτω).
2. Ασφαλισμένοι οι οποίοι μέχρι την ψήφιση του σχετικού Νόμου δεν έχουν καταθέσει αίτηση συνταξιοδότησης (άρθρα 6, 7, 8, 9, 10, 11, 13 και άρθρο 48).
Η σύνταξη τους θα υπολογιστεί ως το άθροισμα δύο τμημάτων: της Εθνικής (384,00 ευρώ για πλήρες συνταξιοδοτικό δικαίωμα που θα καταβάλλεται από τον κρατικό προϋπολογισμό) και της ανταποδοτικής. Οι μειώσεις για ποσά από 750,00 ευρώ και πάνω θα κυμανθούν μεσοσταθμικά περίπου στο 15% αφού πλέον η δυνατότητα υπολογισμού με τις παλιές διατάξεις του χρόνου ασφάλισης μέχρι την 31-12-2010 καταργείται. Ο υπολογισμός θα είναι πλέον ενιαίος για όλα τα χρόνια ασφάλισης και οι συντάξιμες αποδοχές για τον υπολογισμό της σύνταξης θα προκύπτουν από το μέσο όρο των μηνιαίων αποδοχών (για τους μισθωτούς) ολόκληρου του ασφαλιστικού βίου. Στην περίπτωση που το ποσό της εκδιδομένης σύνταξης υπολείπεται του ποσού που θα εκδιδόταν με το προηγούμενο καθεστώς θα ισχύουν τα εξής (άρθρο 48):
• Αν η διαφορά είναι μικρότερη του 20% αυτό θα είναι το τελικό ποσό της σύνταξής.
• Αν η διαφορά είναι μεγαλύτερη του 20% και έχει καταθέσει αίτηση συνταξιοδότησης εντός του 2016 θα λαμβάνει το 1/2 αυτής της διαφοράς σε εφαρμογή του άρθρου 15 για το οποίο είπαμε ότι θα μιλήσουμε παρακάτω.
• Αντίστοιχα αν η διαφορά είναι μεγαλύτερη του 20% και έχει καταθέσει αίτηση συνταξιοδότησης εντός του 2017 θα λαμβάνει το 1/3 της διαφοράς και αν η αίτηση κατατεθεί εντός του 2018 θα λαμβάνει το 1/4. (Η διατύπωση του άρθρου 48 βέβαια αφήνει πολλά περιθώρια ερμηνείας, ότι πιθανότατα η διαφορά που τελικά θα προκύψει και θα καλυφθεί σε ποσοστό 1/2, 1/3 και 1/4, θα αφορά μόνο στο ποσό που υπερβαίνει το 20%).
3. Αναπροσαρμογή συντάξεων (άρθρο 15).
Αφορά στον επανυπολογισμό ΟΛΩΝ των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων βάσει των διατάξεων στις οποίες αναφερθήκαμε παραπάνω. Θα πρόκειται ουσιαστικά για «τριχοτόμηση» των σημερινών συντάξεων σε Eθνική Σύνταξη, αναλογική σύνταξη και μια προσωπική διαφορά ίση με τη μείωση που θα προκύψει από το νέο τρόπο υπολογισμού. Μέχρι τη λήξη του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής (7/2018) οι συντάξεις θα καταβάλλονται ως έχουν και στη συνέχεια η προσωπική διαφορά θ’ αρχίσει να εμφανίζεται σαν χωριστό ποσό απομειούμενη μέχρι την τελική αντιστοίχιση με τις νέες συντάξεις που αναφέραμε παραπάνω. Ο τρόπος αυτής της αντιστοίχισης βέβαια παραπέμπει σε μαύρο χιούμορ. Θα πραγματοποιηθεί μέσω των διαδοχικών αυξήσεων που θα λαμβάνουν οι νέοι συνταξιούχοι! (αυτό θα ισχύσει και για την προσωπική διαφορά των νέων συνταξιούχων στην οποία αναφερθήκαμε).
Η δική μας βέβαια «κακόβουλη» και «προβοκατόρικη» προσέγγιση είναι η εξής :
Ο επανυπολογισμός δίνει την τέλεια και απόλυτα «δημοκρατική» λύση στο ζήτημα των υποχρεώσεων του κράτους που προέρχονται από τις αποφάσεις του ΣτΕ για τις παράνομες περικοπές. Μέσω επίσης της διχοτόμησης των νέων και της τριχοτόμησης των παλαιών συντάξεων δυνητικά σε βάθος όχι μεγαλύτερο της δεκαετίας θα οδηγηθούμε στο απόλυτα επιθυμητό γι αυτούς αποτέλεσμα της «βαλκανιοποίησης» των συντάξεων (ο όρος είναι συμβολικός και σε καμία περίπτωση δεν αφορά σε έλλειψη σεβασμού στους λαούς των συγκεκριμένων χωρών).
Η Εθνική Σύνταξη θα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του «μοντέλου κοινωνικής προστασίας που θα ασχολείται μόνο με την ακραία φτώχεια και όσο θα ασχολείται με αυτήν, θα την διευρύνει» όπως πολύ σωστά αναφέρεται στο κείμενο θέσεων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για την Κοινωνική Ασφάλιση το Σεπτέμβρη του 2014. Οι προϋποθέσεις βέβαια για την πλήρη καταβολή της θα αυστηροποιηθούν ενώ η μελλοντική εισαγωγή εισοδηματικών κριτηρίων είναι δεδομένη (αν δεν την συμφωνήσουν από τώρα με τους δανειστές).
Η αναλογική σύνταξη θα στηρίζεται αποκλειστικά στις ασφαλιστικές εισφορές που θα βαίνουν μειούμενες, όχι μόνο λόγω της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και των εγγενών και συνεχώς επιδεινούμενων αδυναμιών της πραγματικής οικονομίας (ανεργία, υποαπασχόληση, εισφοροδιαφυγή, μαύρη εργασία, υποτυπώδης αμοιβή κ.λπ.) αλλά και της απαίτησης των επιχειρηματικών ομίλων για περιορισμό ή και κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών στη βάση του ψευδοϊδεολογήματος της αύξησης της ανταγωνιστικότητας μέσω της μείωσης του «μη μισθολογικού κόστους».
Η συμφωνία με τις εργοδοτικές οργανώσεις (Σ.Ε.Β. κ.λπ.) για την προσωρινή αύξηση των εισφορών στην Επικουρική Ασφάλιση που βέβαια θα συνδυαστεί με αύξηση και των εισφορών των εργαζομένων δεν πρέπει να μας ξεγελά. Το διακύβευμα της ψήφισης και της εφαρμογής του νέου ασφαλιστικού είναι πολύ σπουδαίο και καθοριστικό γι’ αυτούς και την κερδοφορία τους. Αυτός είναι ο λόγος που αποφάσισαν να βάλουν «πλάτη» και να μπουν στη λογική της «συνδιαχείρισης» του όλου ζητήματος.
Η προσωπική διαφορά τέλος πρέπει από τώρα να θεωρείται «γραμμένη στο χιόνι». Το καλοκαίρι του 2018 που υποτίθεται ότι θ’ αρχίσει να καταβάλλεται είναι πολύ μακριά… Η χώρα μέχρι τότε πιθανότατα θα χρειαστεί νέες «Εθνικές» διασώσεις και διασώστες… Από τα πρώτα βασικά προαπαιτούμενα που θα τεθούν θα είναι η κατάργησή της.
4. Επικουρικές Συντάξεις (άρθρα 50 και 51).
Εδώ οι μειώσεις θεωρούνται σχεδόν αναπόφευκτες ακόμη κι από την πολιτική ηγεσία. Πιθανότατα στο παιχνίδι θα μπουν και οι εργοδότες απαιτώντας μείωση στις συντάξεις από 170,00 ευρώ και πάνω προκειμένου να συμφωνήσουν για την αύξηση των εισφορών. Η κυβέρνηση βέβαια με τη σειρά της σκοπεύει να τις «δώσει» στους δανειστές αφού κατά τα λεγόμενά της η κόκκινη γραμμή για τη μείωση των συντάξεων δεν αφορούσε στις Επικουρικές. Αφορούσε στις κύριες και μάλιστα μόνο στις ήδη καταβαλλόμενες. Τι θράσος!
Μειώσεις βέβαια θα προκύψουν και από το νέο τρόπο υπολογισμού (ρήτρα βιωσιμότητας κ.λπ.), ενώ στη νέα βάση θα επαναϋπολογιστούν και οι παλαιές συντάξεις χωρίς όμως να προβλέπεται η καταβολή προσωπικής διαφοράς όπως στις κύριες συντάξεις από τον 7/2018 και μετά στις περιπτώσεις που θα προκύψει μείωση του ήδη καταβαλλόμενου ποσού.
5. Εφάπαξ (άρθρο 9).
Λαμβάνοντας υπόψη το νέο τρόπο υπολογισμού (εφαρμογή διατάξεων του Ν.2084/1992 για το χρόνο μέχρι 31-12-2013 και νέο μαθηματικό τύπο από 1-1-2014) αλλά και την πρόβλεψη των προϋπολογισμών του 2015 και του 2016 (σωρευτικά 47,5 εκ. που ακόμη δεν έχει πραγματοποιηθεί για το προηγούμενο έτος και 89,6 εκ. για το τρέχον) οι μειώσεις μεσοσταθμικά υπολογίζονται από 8% έως 10%.
6. Ενοποίηση όλων των Ασφαλιστικών Ταμείων Κύριας Σύνταξης και Εφάπαξ (άρθρα 19 και 49).
Υπό τον τίτλο «Εθνικός Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης» (Ε.Φ.Κ.Α.) ενοποιούνται σταδιακά και μέχρι το τέλος του 2016 όλα τα Ασφαλιστικά Ταμεία Κύριας Σύνταξης και εφάπαξ. Με πρόσχημα τους ενιαίους κανόνες εισφορών και παροχών και τον οργανωτικό και λειτουργικό εκσυγχρονισμό του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης χωρίς μελέτη και προετοιμασία ετοιμάζονται να «πολτοποιήσουν» τους επιμέρους φορείς με δύο προφανείς στόχους: Tη λεηλασία όσων αποθεματικών έχουν απομείνει σε κάποια επιμέρους ταμεία και την σταδιακή μετατροπή τους σε μια υποτυπώδη, υποβαθμισμένη κρατική δομή αφού πλέον η ιδιωτική ασφάλιση θα κληθεί να υποκαταστήσει την Κοινωνική Ασφάλιση. Μέχρι τότε βέβαια, ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια θα επικρατήσει το απόλυτο χάος σε ότι αφορά στην εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων και στην απονομή των συντάξεων. Άλλωστε η επιμήκυνση του χρόνου απονομής θα τους βολέψει μια χαρά…
Η βοήθεια των θέσεων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για την Κοινωνική Ασφάλιση είναι κι εδώ ανεκτίμητη.
«Αναφορά στις «βασικές αρχές οργάνωσης και λειτουργίας» του Σ.Κ.Α.:
Στα πλαίσια της ανάγκης για κοινή και ενιαία συνδικαλιστική και εργατική έκφραση βασικός κανόνας για την ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων πρέπει να είναι η συνάφεια της εργασιακής σχέσης των ασφαλισμένων αλλά και η ουσιαστική συμμετοχή τους στην διαδικασία. Επομένως, ο στόχος για 3 ενοποιημένα ασφαλιστικά ταμεία, ενός ενιαίου ασφαλιστικού ταμείου για όλους τους μισθωτούς, ενός για τους ελεύθερους επαγγελματίες και ενός για τους αγρότες πρέπει να σχεδιαστεί με προσοχή.»
Είναι πρακτικά αδύνατο να αναφερθούμε σε όλα όσα προβλέπει η συγκεκριμένη πρόταση του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (αντίστοιχο νομοθέτημα θα υπάρξει για το Δημόσιο κατά τα πρότυπα του Ν.3865/2010 όπως προβλέπει το άρθρο 1). Αναφέρουμε εν τάχει :
• Tη μείωση των δικαιούχων του Ε.Κ.Α.Σ. για το 2016 κατά 120.000 περίπου και τη σταδιακή του κατάργηση μέχρι το 2019 (άρθρο 4).
• Την καταβολή επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης σε ανασφάλιστους υπερήλικες που ουσιαστικά αποτελεί παραλλαγή της αντίστοιχης πρόβλεψης του Ν.3863/2010 για τη χορήγηση βασικής σύνταξης. Τα εισοδηματικά κριτήρια παραμένουν και αυστηροποιούνται (άρθρο 5).
• Τη μείωση του ανωτάτου ορίου καταβολής σύνταξης, άρθρο 14 (2.300 και 3.000 περίπου για μία ή περισσότερες συντάξεις αντίστοιχα).
• Την ενοποίηση του χρόνου διαδοχικής ασφάλισης στους εντασσόμενους στον Ε.Φ.Κ.Α. φορείς, άρθρο 16 (θετικό αλλά πλέον μικρής σημασίας).
• Την εξομοίωση των αντισυμβαλλομένων στο σύμφωνο συμβίωσης με τους έγγαμους, άρθρο 18 (θετικό).
• Το χρόνο παράλληλης ασφάλισης στους εντασσόμενους φορείς που μπορεί πλέον να αξιοποιηθεί μόνο για προσαύξηση της σύνταξης κι αυτό αν υπερβαίνει τη δεκαετία (άρθρο 48).
• Την αύξηση εισφορών εργοδότη και ασφαλισμένου κατά 1% και 0,5% αντίστοιχα για την Επικουρική Ασφάλιση (άρθρο 51) και την αύξηση των εισφορών Υγειονομικής Περίθαλψης των ασφαλισμένων συνολικά σε 7,1%, άρθρο 57 (εργοδότη και εργαζόμενου).
• Τέλος, τον προσχηματικό και βίαιο επανακαθορισμό του τρόπου υπολογισμού των εισφορών για τους αυτοαπασχολούμενους, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αγρότες. Εδώ προκύπτει σοβαρότατο ζήτημα που παραπέμπει σε περιπτώσεις αύξησης εισφορών ασφαλισμένων των κρίσιμων αυτών κλάδων σε ποσοστό ακόμη και 200%. Το θέμα είναι τεράστιο και είναι αδύνατο να αναπτυχθεί στο παρόν σημείωμα.
Ο νέος «πόλεμος του ασφαλιστικού» ξεκίνησε μήνες πριν. Τότε που τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα της μνημονιακής απεξάρτησης, της διαγραφής του χρέους και της σύγκρουσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση τέθηκαν επιτακτικά στη βάση ενός πλειοψηφικού κοινωνικού μετώπου με τόλμη και αποφασιστικότητα. Οι πολιτικοί χειρισμοί, οι παλινωδίες και οι συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι» σε βάρος του Ελληνικού λαού είναι γνωστές σε όλους μας.
Γνωστές επίσης είναι οι θέσεις και οι πράξεις των συνδικαλιστικών παρατάξεων, κάποιες εκ των οποίων από εκείνες τις κρίσιμες μάχες ήταν απούσες. Ακόμα και σήμερα προσπαθούν να «τετραγωνίσουν τον κύκλο» μιλώντας για το μεγάλο αγώνα του ασφαλιστικού ο οποίος όμως επιμένουν να διεξαχθεί ακόμη μια φορά στο γήπεδο του αντιπάλου και με διαιτητή το Σόιμπλε… Οι σκληρές εκφράσεις και τα αναθέματα ενάντια στον Κατρούγκαλο και στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν πείθουν. Σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών μάλλον παραπέμπουν. Είναι εκείνοι που συνήθισαν το τελευταίο ιδιαίτερα χρονικό διάστημα να αυτοπροσδιορίζονται ως συνδικαλιστές μέσα από την κομματική τους ταυτότητα και μόνο. Ακόμα και όταν αναγκάστηκαν να «διαφωνήσουν», διατήρησαν για τα «οφίτσιά» τους την διακριτική κομματική τους σχέση ως οξυγόνο επιβίωσής τους, θολώνοντας την συνδικαλιστική τους καθαρότητα.
Η «ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ στους Ο.Τ.Α.» αυτόνομη, δυναμική και περήφανη για τη στάση της στα χρόνια της παρουσίας της δε μασάει τα λόγια της. Η Κοινωνική Ασφάλιση αποτελεί θεσμό διεκδικητικό, θεσμό παρεμβατικό. Κατά συνέπεια η υπεράσπιση αλλά και η ίδια η υπόστασή της παραπέμπει σε σύγκρουση με χαρακτήρα ξεκάθαρα ταξικό.
Οι μήνες, τα χρόνια που έρχονται, μόνο δεινά, δυστυχία και εξαθλίωση θα φέρουν για το λαό μας. Σε περίπτωση ψήφισης της «εκτρωματικής» πρότασης της συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. όχι μόνο δεν θα «εξευμενιστούν» οι δανειστές αλλά θα τους ανοίξει κι άλλο η όρεξη. Ψευδαισθήσεις, δισταγμοί και μικροπολιτικές ή μικροκομματικές σκοπιμότητες λοιπόν δεν έχουν θέση σ’ αυτό τον αγώνα που είναι συνεχής και επίπονος. Αποφασιστικότητα και διεκδικητικό, συγκρουσιακό πνεύμα πρέπει να χαρακτηρίζουν και να διαπερνούν κάθε μορφή πάλης.
Και εμείς με όλες μας τις δυνάμεις θα το κάνουμε και πάλι με μοναδικό γνώμονα την υπεράσπιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων ΟΛΩΝ των εργαζομένων. Η μαζική και ενωτική αντίδραση και κινητοποίηση των εργαζομένων είναι ο καταλύτης για την ανατροπή των σχεδίων της Κυβέρνησης και των «θεσμών» για το συνταξιοδοτικό-ασφαλιστικό μέλλον μια ολόκληρης γενιάς!!!
Αθήνα, Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Η Γραμματεία της Συντονιστικής Επιτροπής
