Ήταν μόλις έντεκα ετών, όταν είδε την ταινία «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» που χωρίς να το γνωρίζει τότε, θα ήταν αυτή που θα του μετέδιδε το «μικρόβιο» του πάθους για τον κινηματογράφο.
Ένα πάθος που δεν έχει σταματήσει να δυναμώνει μέχρι σήμερα που διανύει την τρίτη δεκαετία της ζωής του.
Αυτό άλλωστε το πάθος του τον οδήγησε στα φημισμένα στούντιο στις ΗΠΑ, ανάμεσα στην ομάδα που βρίσκεται πίσω από τη δημιουργία και παραγωγή της δραματικής σειράς επικής φαντασίας «Game of Thrones» («Παιχνίδι των Θρόνων»).
Πρόκειται για τη σειρά που προβλήθηκε από το τηλεοπτικό συνδρομητικό δίκτυο HBO προσελκύοντας ρεκόρ τηλεθεατών και κερδίζοντας τις εντυπώσεις κριτικών σε όλο τον κόσμο.
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης αποκαλύπτει στο lifesharing.gr πώς αυτή η συνεργασία άλλαξε τη ζωή του, φέρνοντάς τον ακόμη πιο κοντά στο μεγαλύτερο όνειρό του.
Παράλληλα απαντά στο κατά πόσο ήταν εύκολο να αποδεχτούν έναν Έλληνα ως ισότιμο μέλος μιας τόσο δημοφιλούς παραγωγής στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, τι λείπει από τον κινηματογράφο στη χώρα μας και πώς φαντάζεται το μέλλον του από εδώ και στο εξής.
Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά
Θυμάστε τη στιγμή εκείνη, που συνειδητοποιήσατε ότι ο χώρος αυτός θα σας «έκλεβε την καρδιά»; Είχατε από μικρός λατρεία για τον κινηματογράφο;
Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου χωρίς αυτό το «μικρόβιο». Πάντα σαν οικογένεια μαζευόμασταν και βλέπαμε όλες τις μεγάλες σειρές και ταινίες οπότε η κουλτούρα του κινηματογράφου ήταν στο σπίτι συνέχεια. Πάντως πιο συγκεκριμένα θα έλεγα ότι όταν είχα δει την δεύτερη ταινία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» το 2002, σε ηλικία 11 χρονών, είχα εκστασιαστεί.
Η εικόνα, η μουσική, οι μάχες, τα εφέ, ο κόσμος που έφτιαξαν, είχα δει την ταινία τόσες φορές που ήξερα απ’ έξω τους διαλόγους και τα πλάνα. Μετά από αυτό άρχισα να κάνω ταινίες με τα παιχνίδια μου, με τα αδέρφια μου… εντάξει τις έχω θάψει τώρα για να μην τις δει κανείς, αλλά θα έλεγα ότι η τριβή μου με τέτοιες ταινίες από μικρός με βοήθησε να ανακαλύψω την κλίση νωρίς.
Έχετε συνεργαστεί με την ομάδα ειδικών εφέ της δημοφιλούς σειράς «Game of Thrones». Πώς θα περιγράφατε αυτήν την εμπειρία, τι σας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και πόσο καθοριστική ήταν για να σχεδιάσετε τα επόμενα βήματά σας;
Αυτές οι δύο σεζόν… ήταν σίγουρα μοναδική εμπειρία. Αναγνωρίζω το πόσο ξεχωριστή ήταν όσο μεγαλώνω και ωριμάζω μέσα στον κλάδο. Βρισκόμουν περιτριγυρισμένος από πολλούς ταλαντούχους καλλιτέχνες του χώρου με τους οποίους μπορούσα να συνομιλήσω, να ρωτήσω και να μάθω από κατασκευή σπαθιών μέχρι εκρήξεις, ειδικά εφέ και διαχείριση μιας ομάδας χιλιάδων ατόμων.
Η εμπειρία λοιπόν μου άνοιξε τα μάτια, μου έδωσε έμπνευση και το σημαντικότερο απ’ όλα, μου έμαθε πως με τη σωστή οργάνωση και προετοιμασία, όλα γίνονται. Προετοιμασία, προετοιμασία, προετοιμασία και μετά η εκτέλεση.
Πόσο εύκολα δίνεται μια τέτοια ευκαιρία σε νέους ανθρώπους από άλλες χώρες και ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας;
Όσον αφορά την Ελληνική μου καταγωγή, σε μια πολυεθνική χώρα όπως η Αμερική και το Ηνωμένο Βασίλειο, δεν συνάντησα ιδιαίτερα προβλήματα από τους ντόπιους ανθρώπους. Το πρόβλημα ήταν γραφειοκρατικό. Στην Αμερική όταν έληξε η βίζα έπρεπε να φύγω, οπότε όσο και να με ήθελε ένας εργοδότης, πάντα θα υστερούσα απέναντι σε έναν Αμερικανό που δεν είχε τέτοια προβλήματα.
Είναι όπως όταν σε ρωτάνε για το αν έχεις πάει στρατό στην Ελλάδα. Το θέμα είναι πρακτικό. Νέους εργαζόμενους θέλουν όλοι. Στο «Game of Thrones» υπήρχε και πρόγραμμα όπου κάθε τμήμα προσλάμβανε άτομα για πρακτική οι οποίοι με τον καιρό ανέβαιναν θέση. Γνώρισα άτομο που ξεκίνησε ως γραμματέας στην πρώτη σεζόν και έφτασε να είναι το δεξί χέρι της βασικής παραγωγού.
Παρ’όλα αυτά επιστρέψατε στην Ελλάδα. Τι είναι αυτό που σας κρατάει ακόμη εδώ; Σκέφτεστε ίσως αργότερα να εγκατασταθείτε μόνιμα στο εξωτερικό;
Όσο ενθουσιώδης και να ήταν η δουλειά στο «Game of Thrones», εγώ παρέμενα ένα μικρό γρανάζι ενός τεράστιου συστήματος. Από πάντα ήθελα να είμαι σκηνοθέτης, σεναριογράφος, δημιουργός ιστοριών. Ένα βράδυ κατάφερα να βγω για φαγητό με έναν από τους σκηνοθέτες και η συμβουλή που μου έδωσε ήταν να φύγω από το «Game of Thrones» αν όντως ήθελα να γίνω σκηνοθέτης και να πάω κάπου που να μπορώ πιο εύκολα να διεκδικήσω την ευκαιρία να σκηνοθετήσω γιατί μόνο μέσα από προσωπική δημιουργία θα γίνω σκηνοθέτης. Και είχε δίκιο.
Αυτή η γνώση σε συνδυασμό με μερικές ακόμα συνθήκες με οδήγησαν πίσω το 2016. Υπήρχαν ακόμα capital controls, οικονομική κρίση… παρόλα αυτά ξεκίνησα να συνεργάζομαι με μια νέα εταιρεία παραγωγής που μου έδωσε τη δυνατότητα να αρχίσω να σκηνοθετώ διαφημιστικά. Μπορούσα επιτέλους να δημιουργήσω. Με τον καιρό αγάπησα και εκτίμησα περισσότερο την Ελλάδα με τα θετικά και τα αρνητικά της (καμία χώρα δεν είναι τέλεια).
Τι πιστεύετε ότι χρειάζεται να λειτουργήσει αλλιώς, προκειμένου να αρχίσουν να στήνονται και στη χώρα μας πρωτότυπες κινηματογραφικές παραγωγές;
Πιστεύω χρειάζεται οι εταιρείες παραγωγής και διανομής να αποκτήσουν ένα πιο γερό πάτημα και στο εξωτερικό. Πλέον βλέπουμε σειρές και ταινίες από όλο τον κόσμο ανεξάρτητα από τη γλώσσα. Ναι, γίνονται ξένες παραγωγές στην Ελλάδα, αλλά θα πρέπει και εμείς να φτιάξουμε τις δικές μας Ελληνικές παραγωγές που θα ταξιδέψουν και θα συγκινήσουν το διεθνές κοινό. Σίγουρα δεν είναι τόσο απλό αλλά από την άλλη ούτε και τόσο σύνθετο.
Βλέπω ότι ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι στη νοοτροπία της έλλειψης συντονισμένης προετοιμασίας. Πάει λίγο πίσω σε αυτό που έμαθα στο «Game of Thrones».
Το βλέπω κυρίως στην τηλεόραση (και στη διαφήμιση) ότι όλοι θέλουν μια δουλειά να γίνει μέσα σε μια εβδομάδα, να είναι οικονομική, πρωτότυπη, έξυπνη και με βάση δεκάδων προδιαγραφών αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα χωρίς συντονισμένη προετοιμασία που σημαίνει το σωστό άτομο στη σωστή θέση δηλαδή άτομο που να έχει όραμα και την ικανότητα και δυνατότητα ανάληψης ευθύνης. Πιστεύω θα πρέπει να εστιάσουμε στο να μην κάνουμε τα πράγματα βιαστικά.
Υπάρχει κάτι, που κατά τη γνώμη σας, λείπει από την εγχώρια κινηματογραφική δράση και θα μπορούσε να καθηλώσει το κοινό αποτελώντας μια πρωτότυπη ιδέα;
Πιστεύω ότι δεν έχουμε εκμεταλλευτεί σχεδόν καθόλου την ιστορία μας.
Η «Ευτυχία» και η «Σμύρνη μου αγαπημένη» είναι δύο ελπιδοφόρα παραδείγματα.
Τα ιστορικά έργα και οι σειρές είναι παρόλα αυτά πιο δύσκολα παραγωγικά, το καταλαβαίνω, αλλά με το που αποκτήσουμε μια τέτοια κουλτούρα, όλα θα γίνουν πιο εύκολα. Επίσης, πιστεύω πολύ πως σειρές και ταινίες με την Ελληνική ιστορία είναι και προϊόντα που μπορούν να ταξιδέψουν και να πουληθούν στο εξωτερικό.
Πρέπει όμως να μελετήσουμε και να τηρήσουμε τις τεχνικές προδιαγραφές καθώς επίσης και τον τρόπο αφήγησης προκειμένου να ανταγωνιστούμε αντίστοιχες σειρές και ταινίες. Δεν εννοώ να τις ανταγωνιστούμε σε επίπεδο οπτικών εφέ και μαχών, αλλά σε επίπεδο εικόνας και σεναρίου. Είμαι πολύ αισιόδοξος ότι σύντομα θα αρχίσουμε να βλέπουμε Ελληνικές παραγωγές που θα τηρούν τις παραπάνω προδιαγραφές.
Μέχρι σήμερα έχετε σκηνοθετήσει διαφημιστικά, τηλεοπτικές παραγωγές και ταινίες μικρού μήκους. Τι από όλα αυτά ξεχωρίζετε ιδιαίτερα και ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σας, που θα θέλατε να κατακτήσετε μελλοντικά;
Σίγουρα είναι οι ταινίες μικρού μήκους. Εκεί μπορώ να δημιουργώ ελεύθερα. Βέβαια πιστεύω πως ένας καλλιτέχνης πρέπει να μπορεί να δουλεύει με ομάδα για να βελτιώνει το τελικό αποτέλεσμα ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να απομακρυνθεί μέχρι ένα βαθμό από την αρχική του ιδέα.
Πρέπει να υπάρξει ο χώρος, ο χρόνος και η σωστή διαχείριση της ομάδας έτσι ώστε να μπορέσουν να λάμψουν όλοι. Αλλιώς η δημιουργία καταντάει δουλειά.
Έχοντας αυτό κατά νου ετοιμάζω διάφορα τηλεοπτικά πρότζεκτ και εμπλουτίζω την ομάδα τους όσο καλύτερα μπορώ. Έχω καταλήξει ότι η στελέχωση της ομάδας, όπως και το κάστινγκ, είναι η βάση των πάντων. Το πιο φιλόδοξο σχέδιο που δουλεύουμε με την συνεργάτιδά και σεναριογράφο, Πένυ Φυλακτάκη, είναι μια σειρά μυθοπλασίας με τη δυνατότητα εξέλιξης σε πολλές σεζόν που αφορά την επανάσταση του 1821.
«Βρώμικη», αληθινή και όμορφη, η σειρά θα είναι μια ρεαλιστική απεικόνιση της εποχής και των ανθρώπων. Πιάνουμε όλα τα γεγονότα από λίγο πριν την επανάσταση μέχρι και τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους. Είναι μια περίοδος για την οποία έχουμε δει ντοκιμαντέρ, αλλά κανείς μέχρι τώρα δεν έχει μεταφέρει μέσα από μια κινηματογραφική προσέγγιση. Εδώ είναι που θα εφαρμοστούν πραγματικά όλα όσα έμαθα στο «Game of Thrones».
Τι άλλο ετοιμάζετε για το επόμενο διάστημα;
Πέρα από την σειρά του 1821, οι συνεργάτες μου και εγώ ετοιμάζουμε και αρκετές ακόμα σειρές. Καταλαβαίνουμε ότι το 1821 είναι μια φιλόδοξη σειρά που μπορεί να καθυστερήσει μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη ομάδα καθώς δε θα υπάρχουν περιθώρια λάθους.
Οπότε, μέχρι να είμαστε έτοιμοι να μπούμε σε σοβαρή προπαραγωγή, δουλεύουμε δύο κωμικές, δύο αστυνομικές και μια σειρά περιπέτειας που μπορούν να πραγματοποιηθούν με πιο οικονομικούς προϋπολογισμούς άμεσα.
Προσπαθούμε πάντα να γράφουμε πρωτότυπες ιστορίες, να διασφαλίσουμε τον απαραίτητο χρόνο υλοποίησής τους και να τις κινηματογραφήσουμε με τρόπο που να μπορούν να προβληθούν και στο εξωτερικό. Και έτσι, βήμα βήμα ελπίζουμε να μπορέσουμε να κάνουμε όλο και μεγαλύτερες και πιο φιλόδοξες ιστορίες που θα ψυχαγωγούν τόσο το Ελληνικό όσο και το διεθνές κοινό.
*Πηγή φωτός και βίντεο: Προσωπικό Αρχείο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Συνέντευξη Βίκυ Καλοφωτιά
