Του Νίκου Νυφούδη*
Προσπαθώ εδώ και καιρό να βρω μια λέξη για να αποφύγω την αναπαραγωγή λέξεων όπως, “Αλλαγή”, που τόσο άχαρα καταδίκασε ο Ανδρέας Παπανδρέου στη συνειρμική σκέψη “Αλλαγή προς το χειρότερο”.
Επίσης, προσπαθώ να αποφύγω τη λέξη “Μεταρρύθμιση”, γιατί κι αυτή εδώ και μερικά χρόνια έχει ταυτιστεί με κάτι απεχθές, περίπου κάτι σαν το χρέος μας, δεν το θέλει κανείς.
Στην προσπάθειά μου αυτή, λοιπόν, και ενώ τα παιδιά στην κουζίνα του The Life Goddess μαγείρευαν τον καλύτερο μουσακά που μπορείτε να φάτε εκτός Ελλάδος -εμείς λέμε και εντός, αλλά δεν θέλω να αδικήσω εξαιρετικές εκτελέσεις του εθνικού φαγητού- σκέφτηκα την λέξη “επαναπροσδιορισμός”. Επαναπροσδιορισμός σημαίνει αναπαλαίωση. Και σκέφτηκα, αυτό χρειαζόμαστε! Αναπαλαίωση ως άτομα, πόλεις και κράτος. Μια αναπαλαίωση που θα κρατήσει την ομορφιά της αυθεντικής Ελλάδας αλλά θα ενσωματωθεί στον κόσμο που κινείται γύρω μας με μεγάλη ταχύτητα.
Το μεγάλο μου παράπονο βλέπεται από τον νεώτερο πρωθυπουργό της χώρας μας δεν είναι η πορεία της διαπραγμάτευσης. Αυτό είναι κάτι που με ξεπερνά. Ως πρωθυπουργός των Ελλήνων επιλέχθηκε από ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων για να ηγηθεί. Κι αυτό το σέβομαι στο έπακρο. Μάλιστα, συνηθίζω να λέω , σχεδόν κυνικά, πως από την επομένη των εκλογών, οι εκλογές δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει οι νικητές να γράψουν θετική Ιστορία για τον τόπο. Έτσι λοιπόν, στο θέμα της διαπραγμάτευσης η κυβέρνηση κάνει αυτό που κρίνει. Στα υπόλοιπα όμως;
Από την 26η Ιανουαρίου δεν ακούω κανέναν να μιλά και να ανησυχεί για την πορεία της ανάπτυξης. Δε ακούω κανέναν προοδευτικό να ξεκαθαρίζει πως μιλάμε για νέα μέτρα γιατί πολύ απλά: δεν παράγουμε όσα πρέπει ή όσο αποδοτικά πρέπει. Δεν ακούω κανέναν να δεσμεύεται για τη στήριξη του μικρομεσαίου επιχειρηματία, για τον νέο αγρότη, την οικοτεχνία και τον ονειροπόλο νέο που παρά του ότι τελείωσε το Πολυτεχνείο επέλεξε την ενασχόληση με τα μελίσσια.
Ποιος είναι ο ρόλος λοιπόν του Κράτους και ποια είναι η βοήθεια που μπορεί να προσφέρει σ’ αυτή την υπερπροσπάθεια; Κουράστηκα, επίσης, να γίνομαι αποδέκτης κριτικής. Φτάνει η γκρίνια. Καμιά πρόταση, παιδιά;
Θέλω να ακούσω, να δω αλλά και να βιώσω την αξιοποίηση της Τοπικής και της Περιφερειακής Διοίκησης στην καταγραφή των προβλημάτων μια και αυτές οι δύο μορφές εξουσίας έχουν πιο άμεση και ξεκάθαρη εικόνα για την ανάγκη των παραγωγών, των εξαγωγέων και των πολιτών γενικότερα. Θέλω να δω από την πρώτη αριστερή κυβέρνηση να αναβιώνει τον Συνεταιρισμό. Να απαλείφει τα αρνητικά και να δυναμώνει τα θετικά. Από σεμινάρια μάρκετινγκ και σωστής επιλογής παραγωγής μέχρι ότι φανταστεί ο νους. Από μια αριστερή κυβέρνηση λοιπόν περιμένω την κατάργηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα πρώτης ανάγκης και στα τρόφιμα που παράγονται με 100% ελληνικές πρώτες ύλες και στην Ελλάδα. Τί πιο αριστερό!
Περιμένω από μια αριστερή κυβέρνηση να μην συμπονά μόνο τον υπάλληλο αλλά και τον νεαρό ιδιοκτήτη του ψιλικατζίδικου. Προς Θεού δεν είναι καπιταλιστής! Στο Λονδίνο έμαθα, λοιπόν, τί σημαίνει πληρωμή ή επιστροφή του ΦΠΑ σε 9 μέρες, τί σημαίνει άτοκο δάνειο για επιχειρήσεις με εξαγωγική δραστηριότητα, επιδότηση της απασχόλησης όχι της ανεργίας, σεβασμός στον επιχειρηματία, ελεύθερη επιλογή ασφαλιστικού φορέα -και άλλωστε μεταξύ σοβαρού και αστείου σε μια κοινωνία που προωθεί το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης δεν μπορεί να κρατά όμηρο τον επαγγελματία με τον ασφαλιστικό φορέα του. Όπως επίσης περιμένω η ελληνική επιχείρηση να αρχίσει να δανείζεται με 2- 4% όπως οι γερμανικές. Αυτό περίμενα να αναδείξει ο πρωθυπουργός, στην προσπάθειά του να πείσει τους Ευρωπαίους τις αδικίες της ΕΕ.
Το βασικό αίσθημα που εισέπραξα στη Μεγάλη Βρετανία είναι η αίσθηση της ανάγκης και του σεβασμού που προσφέρει το κράτος προς την ελεύθερη επαγγελματική δραστηριότητα. Στο Λονδίνο βλέπεται, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και το Υπουργείο Οικονομικών αντιλαμβάνεται πως πρέπει να στηρίξει το TLG και κάθε TLG που απασχολεί 24 ανθρώπους, γιατί αντιλαμβάνεται πως αν κλείσει θα πρέπει αυτοί να στηρίξουν αυτούς τους ανθρώπους με επιδόματα. Που εκεί δίνονται φυσικά.
Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά με τη χώρα μας. Αυτό είναι πραγματικά αριστερό, για όλους, όχι μόνο για τους ημετέρους.
Ο Νίκος Νυφούδης είναι οικονομολόγος και δημιουργός του The Life Goddess στο Λονδίνο.
Ασχολείται ενεργά με την πολιτική και με το Ποτάμι.
