Προκλήσεις και Ελπίδες για την Κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Γράφει ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος .
Η ασύλληπτη για ευρωπαϊκά δεδομένα μείωση της καταναλωτικής δύναμης της μέσης ελληνικής οικογένειας, η αίσθηση της ένδειας και της ανάγκης είναι καταλυτική στην ελληνική κοινωνία. Η άμεσα αναβλύζουσα ελπίδα και προσδοκία βελτίωσής της είναι παντοδύναμοι καταλύτες στην καρδιά του λαού .
Είναι αυτονόητο, ότι η εμφάνιση στην τσέπη μας της ανάπτυξης, που θα φέρουν οι εγχώριες και διεθνείς επενδύσεις και η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, θα πάρει χρόνο αρκετό. Η βελτίωση του μέσου οικογενειακού εισοδήματος είναι από την άλλη πλευρά όμως ανάγκη άμεση και επιτακτική.
Εν τω μεταξύ ό,τι ήταν , να γίνει, έγινε! Έχουμε πλέον μπεί στην τελική ευθεία. Είτε δώσουν στον Τσίπρα την αναβολή της μείωσης των συντάξεων, είτε όχι (πρόβλεψη: θα την δώσουν), είτε φύγει ο Καμένος από την Κυβέρνηση πριν από την κατάθεση στην Βουλή της Συμφωνίας των Πρεσπών, είτε όχι ( πρόβλεψη: θα φύγει), είτε αποφασίσει ο αρριβίστας Πρωθυπουργός, να διαλύσει τους θεσμούς προκηρύσσοντας τετραπλές εκλογές τον Μάϊο, είτε όχι ( πρόβλεψη : θα το κάνει), οι εκλογές θα έρθουν εντός ολίγων μηνών. Το να αναλισκόμεθα συζητώντας, αν αυτό θα γίνει εντός 5 ή 10 μηνών, είναι πλέον άνευ οιασδήποτε σημασίας.
Η Αριστερά φεύγει, η Νέα Δημοκρατία έρχεται.
Είτε πιάσουμε 35% και με πέντε κόμματα στην Βουλή έχουμε αυτοδυναμία, είτε όχι και σχηματίσουμε Κυβέρνηση Συνασπισμού με την Σοσιαλδημοκρατία, ο Κ. Μητσοτάκης θα είναι ο Πρωθυπουργός και η Agenda, που παρουσίασε στην ΔΕΘ, ο βασικός κορμός της κυβερνητικής πολιτικής για την επομένη τετραετία.
Ο Πρόεδρος της ΝΔ με την τοποθέτησή του στην ΔΕΘ έδειξε, ότι έχει πλήρη συναίσθηση του πρόκλησης .
Η μείωση της άμεσης φορολογίας στα χαμηλά εισοδήματα, που εξήγγειλε , είναι μέτρο γρήγορης απόδοσης. Το ίδιο η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, η αύξηση του αφορολογήτου ανά τέκνο, η απάλειψη του φόρου επιτηδεύματος και φυσικά η επέκταση των 120 δόσεων αποπληρωμής χρεών στο ευρύτερο Δημόσιο σε όλους ανεξαιρέτως.
Εκεί όμως, που η Κεντροδεξιά δια στόματος του Προέδρου της πραγματικά καινοτομεί, είναι στον Τομέα της Κοινωνικής Πολιτικής. Είναι η παροχή υπηρεσιών αυτονόητων σε όλα τα ευρωπαϊκά κοινωνικά κράτη, που επειδή στα καθ´ ημάς είτε δεν προσφέρονται είτε είναι άθλιες, οδηγούν σε ιδιωτικές πληρωμές, που καταβροχθίζουν πάνω από 30% του διαθεσίμου εισοδήματος. Θέματα, που ταλανίζουν εκατομμύρια Ελλήνων, αλλ´ ελάχιστα απασχολούν την πολιτική επικαιρότητα. Ζητήματα, επί των οποίων ελάχιστη κουβέντα γίνεται, ελάχιστοι ειδήμονες και εξειδικευμένοι πολιτικοί υπάρχουν, που ελάχιστες φορές αποτελούν κριτήρια των ψηφοφόρων στην επιλογή του πολιτικού προσωπικού.
Τα vouchers στους γονείς για την πλήρη κάλυψη των αναγκών σε βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς από τον ιδιωτικό τομέα είναι μια στέρεη φιλελεύθερη λύση. Εάν επεκταθεί και στην κάλυψη των αναγκών ημερήσιας φροντίδας των ηλικιωμένων ανήμπορων και των αναπήρων σε συνδυασμό με την ενίσχυση του ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος θα αποτελέσει θεμέλιο της Πρόνοιας. Η ενίσχυση της Μέσης Τεχνικής Εκπαίδευσης και της Μαθητείας ( βλ σχετικό Νόμο Κυβέρνησης Σαμαρά ) δεν θα προσφέρει απλώς τους τεχνίτες, που λείπουν από την αγορά, θα αποσυμφορήσει τα ΑΕΙ και θα μειώσει το κόστος των φροντιστηρίων. Εάν μάλιστα η φροντιστηριακή βοήθεια προσφέρεται στα πλαίσια του ολοήμερου σχολείου και μάλιστα από συνεργασίες του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα ( όπως πχ στους παιδικούς σταθμούς) θα πρόκειται περί επαναστάσεως στην καθημερινότητα των ελληνικών οικιγενειών.
Πολλές προκλήσεις, πολλές ελπίδες!
