Σε έναν τομέα, όλοι ανεξαίρετα οι δήμοι, έχουν υψηλές επιδόσεις στο τομέα της διαφθοράς.
Το βεβαιώνουν όλες οι εκθέσεις όλα τα τελευταία χρόνια.
Το βεβαιώνουν οι εκθέσεις του Ελεγκτικού Συνέδριου. Οι εμπειρία του καθενός μας από τους κατά τόπους δήμους.
Πάνω από το 75% των δήμων επίμονα δεν στέλνουν οικονομικά στοιχεία στο γενικό λογιστήριο του κράτους.
Κανένας σχεδόν δήμος δεν δημοσιεύει ευκολα τον ισολογισμό του, όπως προβλέπεται από τον νόμο.
Το Ελληνικό κράτος αγνοεί τα πραγματικά χρέη των δήμων.
Οι δημοτικές επιχειρήσεις είναι όλες σχεδόν ελλειμματικές, λόγω κακοδιαχείρισης.
Υπάρχει μια συνεχής καθημερινή κατασπατάληση πόρων, ένα καθεστώς διαφθοράς σε όλους τους τομείς δραστηριοποίησης των δήμων (πολιτιστικές εκδηλώσεις, δημοτικά έργα, λειτουργικές δαπάνες, κοινωνικές πολιτικές κλπ. κλπ.).
Μέσα στην γενική διαφθορά του Ελληνικού κράτους, οι δήμοι κατέχουν περίοπτη θέση. Είναι πρώτοι μαζί με τις πολεοδομίες και τις εφορίες.
Και αφού έτσι έχουν τα πράγματα πως γίνεται αυτό το πρόβλημα να αποσιωπάται από όλους, να μην περιλαμβάνεται στα κύρια θέματα των εκλογών; Πως συμβαίνει να παρακάμπτεται συστηματικά και να μην αναφέρεται ούτε στα προγράμματα ούτε στους λόγους των υποψηφίων ;
Τι είδους γενική συνωμοσία της σιωπής είναι αυτή;
Το πρόβλημα δεν είναι δευτερεύον.
Κυριαρχεί σε όλες τις ιδιωτικές συζητήσεις. Οι τοπικές κοινωνίες, κατά κάποιο τρόπο, το έχουν αποδεχθεί. Το θεωρούν δεδομένο. Οπότε ποια η αλλαγή στην καθημερινότητα του δημότη;
Εδώ μιλάμε για την διαιώνιση μιας φαυλότητας, για ένα ασύδοτο πλιάτσικο, χωρίς όρια, σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Για εκμεταλλευτικές σχέσεις εξουσίας που παραβιάζουν κατάφορα τους στοιχειώδεις κανόνες ύπαρξης μιας σύγχρονης κοινωνίας.
Είναι δυνατόν τον 21ο αιώνα να υπάρχουν τέτοιες ληστρικές καταστάσεις; Πού ζούμε; Ο κάθε χθεσινός δήμαρχος, αντιδήμαρχος, δημοτικός σύμβουλος κλπ, να κλέβει ασύστολα το δημόσιο ατιμωρητί;
Η χρόνια ασυλία (ατιμωρησία) των δημοτικών αρχόντων έχει καταστήσει τη διαφθορά στους δήμους την πιο ασφαλή από όλες στο δημόσιο χώρο.
Το μεγαλύτερο μέρος της παραοικονομίας στην Ελλάδα βρίσκεται μέσα στην κρατική οικονομία. Κι αυτό είναι από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Ελληνικού Κράτους.
Η επίλυση του προβλήματος, γίνεται φανερό, πως δεν μπορεί να ανατεθεί στο «αμαρτωλό» Ελληνικό κράτος.
Τότε ποια λύση υπάρχει;
Μια πρακτική με μαύρες λίστες υποψηφίων που δοκιμάστηκε σε πολλές χώρες της Ευρώπης φαίνεται, στο πέρασμα του χρόνου, να έχει ατονήσει.
Υπήρξαν και καταστρατηγήσεις του θεσμού με ατεκμηρίωτες καταγγελίες που οδήγησαν στην αυτό-ακύρωσή του.
Το μόνο επομένως που μπορεί να περιμένει κανείς, σήμερα στην Ελλάδα, είναι ο περιορισμός του φαινομένου, λόγω κρίσης και μειωμένης χρηματοδότησης των δήμων.
Να λοιπόν που ένα κακό έχει και μια καλή πλευρά.
Κατά τα άλλα τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα.
Η διαφθορά θα παραμένει όσο παραμένει κι αναπαράγεται το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, το διεφθαρμένο σημερινό κράτος και η διαφθορά των κομμάτων.
Αυτό βέβαια δεν δικαιολογεί κανέναν να σιωπά.
Αντίθετα αποτελεί το διακριτό σημείο ανάμεσα στους συμβιβασμένους με το καθεστώς της διαφθοράς και τους πολέμιους του.
