Μήνυμα στην ελληνική Βουλή για τη 19η Μαΐου, ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων (φωτ.: Κώστας Κατσίγιαννης)
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν, με την καθιερωμένη δήλωση της 24ης Απριλίου για την απόδοση τιμής στα θύματα, έχει εξαιρετική σημασία για πολλούς λόγους.
Καταρχάς το μαρτυρά αυτό η σφοδρή αντίδραση της Άγκυρας, με τις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου Ερντογάν απευθείας προς τον Αρμένιο Πατριάρχη στην Κωνσταντινούπολη, με τις δηλώσεις του Καλίν, αλλά και τις δηλώσεις του Τσαβούσογλου. Αντίδραση ενοχής για την οποία ντρέπεται ένα μεγάλο μέρος του τουρκικού λαού – το ξέρουμε καλά όσοι γνωρίζουμε πρόσωπα και πράγματα στη γείτονα.
Είναι εντυπωσιακή η ένταση με την οποία αντιδρά η Τουρκία με το που ακούγεται η λέξη γενοκτονία. Είτε από αρχηγό κράτους, είτε από απλό βουλευτή. Ακόμη-ακόμη και από τις ομοσπονδίες και τους συλλόγους των Ποντίων.
Δεν ξεχνώ την προσωπική μου εμπειρία το 2014, όταν μπήκα μπροστά και μαζί με άλλους βουλευτές αποτρέψαμε την ντε φάκτο κατάργηση της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων που θα επερχόταν με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Οι αντιδράσεις τότε της τουρκικής διπλωματίας και οι πιέσεις σε προσκηνιακό και παρασκηνιακό επίπεδο, υπήρξαν τρομερές.
