Χορηγίες, Διαφημίσεις, Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη ή … απλά Business, της ποιο χυδαίας μορφής, συνδυαζόμενες με καταχρήσεις και απάτες?
Παλαιότερα κάποιος «επιτήδειος» έβρισκε κάποιον διαθέσιμο Αθλητικό Σύλλογο και διοργάνωνε κάποιας μορφής λαχείο με κλήρωση ένα αυτοκίνητο. Συνήθως έδινε στον Σύλλογο ένα ποσό, εξέδιδε απροσδιόριστο αριθμό λαχείων και με τα τρία ή τέσσερα τελευταία ψηφία του Λαϊκού Λαχείου κλήρωνε σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Πόσα λεφτά συγκεντρώθηκαν και από ποιους (κλοπιμαία ή άλλα?…), πόσα ήταν τα έξοδα και γιατί πληρώνονταν αυτά, κλπ δεν μάθαινε ποτέ κανείς, ούτε και ασχολείτο κανείς. Ο Αθλητικός Σύλλογος ήταν υπεράνω. Η Επιτροπή ανοικοδόμησης κάποιας κοινωφελούς δομής (εκκλησίας, σχολείου, νηπιαγωγείου, κλπ) ήταν υπεράνω.
Με πολύ ενδιαφέρον είδαμε μια κυρία, εκμεταλλευομένη την δυνατότητα προσωπικής προβολής προέδρων ασταθών τοπικών δομών, να κολακεύει τους προέδρους των τοπικών αυτών δομών και να τους εξωθεί σε αντικανονικές δραστηριότητες. Υφάρπαξε προσωπικά από τον κάθε έναν (ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ) εκπροσωπήσεις των τοπικών συλλογικών δομών, και εξ ονόματός τους διοργάνωσε Συνάντηση πολιτών που είχαν, ή ήθελαν να αποκτήσουν, τις ιδιότητες των μελών των παραπάνω τοπικών δομών. Με δικαιολογία την Συνάντηση συγκέντρωσε «χορηγίες».
Οι «χορηγίες» στην ουσία ήταν κανονικές διαφημίσεις, δηλαδή εμπορικές πράξεις, που όμως στις οποίες δεν θα έπρεπε να συμμετέχουν οι τοπικές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών. Δεν αποδόθηκε ποτέ λογαριασμός των «χορηγιών», ούτε βέβαια έγινε αξιολόγηση της εκτίμησης του πραγματικού κόστους της Συγκέντρωσης. Έτσι κάποιος «πονηρός» θα μπορούσε να ισχυρισθεί, χωρίς η κοινωνία να μπορεί να προστατεύσει της διοργανώτρια, ότι υπήρξαν «υπερτιμολογήσεις» ή καλύφθηκαν με τις συγκεκριμένες «χορηγίες» και μη συγκεκριμένες ή άσχετες προς την Συγκέντρωση δαπάνες. Οι τυχόν υπόνοιες, κακής χρήσης των «χορηγιών», θα μπορούσαν να ήταν εκρηκτικές κοινωνικά, αν τύχαινε η διοργανώτρια να είναι υποψήφια με κάποιο σχηματισμό διεκδίκησης μέρους της τοπικής εξουσίας, ή ακόμα και αν αργότερα κατέβαινε υποψήφια για την διεκδίκηση θέσης στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ακόμα περισσότερο δύσκολη θα ήταν η προστασία της «διοργανώτριας», αν θα κατείχε υπεύθυνη θέση σε συγκεκριμένο τομέα κόμματος. Και ακόμα δυσκολότερη θα ήταν η κοινωνική προστασία της, αν τύχαινε να κατέχει κομματική θέση σε κόμμα συνεξουσίας. Καμιά φορά η ζωή δημιουργεί απίθανες συμπτώσεις και απίθανα σενάρια.
Από την άλλη οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών που πρόσφεραν περίεργη κάλυψη σε οριακής μορφής Συγκέντρωση (ακόμα και πολιτικοί άνθρωποι παρευρέθησαν, συνεργώντας ή αγνοώντας), είναι εκτεθειμένες στην κοινωνία για την περίεργη χρήση των «χορηγιών» και για την απόδοση λογαριασμού στην κοινωνία. Θα έπρεπε να υπάρχει γραπτή αποδοχή των χορηγιών κατά κανονική συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της τοπικής δομής, και καταχώρηση στα βιβλία ταμείων, και βέβαια συμφωνία για τους χορηγούς. Υποθέτω ότι δεν πρέπει να είναι αποδεκτοί ανήθικοι χορηγοί, προωθητές ναρκωτικών, διαφθορείς της κοινωνίας και του περιβάλλοντος, εγκληματίες κατά της ζωής κλπ
Οι περίεργες χορηγίες σημειώνονται και με μια ακόμα καινοτομία. Μπαίνουν σε Συνέδρια ή Συναντήσεις «ομιλητές», «διαφημίζοντας» την εταιρεία τους και τα προϊόντα τους και δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση για την μορφή της συναλλαγής … και το ύψος της οικονομικής πράξης, κυρίως όμως για την περίεργη αντίληψη περί χορηγιών. Είναι τελείως διαφορετικό να ενισχύσει ένας επιχειρηματίας ή μια πολυεθνική, μιαν Συγκέντρωση οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, και τελείως διαφορετικό να καλύψει τα έξοδα ενός ομιλητού της επιλογής του. Είναι άλλο ο ομιλητής να πει για ένα θέμα «φιλικό» προς τον χρηματοδότη –επιχειρηματία και άλλο να είναι ο ίδιος ο επιχειρηματίας ή υπάλληλός του που θα «ΔΙΙΑΦΗΜΙΖΕΙ» την εταιρεία. Κάπου φαίνεται ότι μπορεί να χαθούν τα όρια, ανάμεσα στην χορηγία, στην διαφήμιση, στην Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη και στις καθαρές οικονομικές συναλλαγές των business ….
Τελευταία ακούσαμε μια Πανελλήνια δομή να δηλώνει αδυναμία οργάνωσης του τακτικού ετήσιου συνεδρίου της. Έτσι ένας «καλοθελητής» χωρίς διαδικασίες, προσφέρθηκε να «πάρει» την εικοσαετή ιστορία και να κάνει «business» οργανώνοντας κάτι που έμοιαζε με Συνέδριο, αλλά στην ουσία ήταν «καθαρές μπίζνες» για την Αστική Μη Κερδοσκοπική του Εταιρεία, συγκεντρώνοντας ασχέτους με την πανελλήνια δομή, προσκαλώντας «εραστές» της εξουσίας και αποκτώντας προσβάσεις σε αυτήν, δίνοντας προβολή στην Πανελλήνια δομή, αλλά αποκτώντας ισχυρές προσβάσεις σε πιθανούς χορηγούς, για να συνεχίσει να κάνει τις «δουλειές» του τα επόμενα χρόνια.
Ένα λίγο διαφοροποιημένο σενάριο, από τους ίδιους ανήθικους συμπολίτες (όπου ηθική είναι οι κανόνες για την επιβίωση μιας κοινωνίας) είναι η εξασφάλιση, με πελατειακές-ψηφοθηρικές-κομματικές σχέσεις κάποιας αιγίδας, από περιστασιακές πολιτικές ηγεσίες, «ελαφρά τη καρδία» ή με βαριά συνενοχή ή από πολιτική ανικανότητα. Έτσι η αιγίδα προς κανονικά ανύπαρκτες Πανελλήνιες ή τοπικές δομές, ενώ δεν κοστίζει τίποτε (!…), δίνει στους υποτιθέμενους οργανωτές πρόσβαση σε περίεργες «χορηγίες». Αν τυχόν μάλιστα συνδυασθεί με την «διαπλεκόμενη» «τέταρτη εξουσία», όπως λέγεται η δημοσιογραφία και ο τύπος και η τηλεόραση, τότε το συνονθύλευμα αποκτά μεγάλη δυναμική και απορροφά τις όποιες κοινωνικές αντιστάσεις στην χυδαία διαπλοκή. Με έκπληξη είδαμε να συνδιοργανώνουν τοπικές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών Συγκέντρωση με ανύπαρκτες επιχειρηματικές δομές, και το σύνολο να δέχεται χορηγίες, πράγμα αδιανόητο, προσφέροντας κάλυψη σε συγκεκριμένη «τάχα» διοργανώτρια, πάντα με υπόβαθρο τις ακατάλληλες χορηγίες ή γενικότερα διαχείριση χρήματος και δυνατοτήτων από ιδιώτη, χωρίς επιχειρηματική δομή και χωρίς εύκολα ορατές οικονομικές σχέσεις.
Όλοι οι διαπλεκόμενοι ευχαριστημένοι, εκτός από την κοινωνία και τους κανόνες για την επιβίωσή της. Όλοι μαζί με ενέργειες, ή αποφυγή συμμετοχής, ή παρουσιάζοντας μια ανήθικη ανοχή, συμβάλλουν στην καταστροφή και τον εκμαυλισμό των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών και της ίδιας της κοινωνίας, ακόμα και των πολιτών της.
Τελικά οι Χορηγίες, οι Διαφημίσεις, η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, παρά τις καλές προθέσεις των θεσμισάντων αυτές, καταλήγουν απλά Business, της ποιο χυδαίας μορφής, συνδυαζόμενες με καταχρήσεις και απάτες (?), ή απλά δεν μας επιτρέπουν να προστατεύσουμε στους εμπλεκόμενους από αιωρούμενες κατηγορίες κατάχρησης χρημάτων ή εξουσίας.
Μ Ι Χ Α Η Λ Ι Δ Η Σ Δ Η Μ Η Τ Ρ Ι Ο Σ
