Όσο και αν η κοινωνία ζητά να αλλάξει, όσο και αν θέλει να κλείσει την πόρτα στις τακτικές και τα ”ήθη” του παρελθόντος, κάποιοι επιμένουν να κλείνουν τα αυτιά τους στις φωνές της!
Δεν τους ενδιαφέρουν οι εξελίξεις, δεν μπορούν ή δεν θέλουν να παρακολουθήσουν τη νέα πραγματικότητα.
Το μόνο που θέλουν είναι να παραμείνουν στο προσκήνιο με οποιοδήποτε κόστος και σε οποιονδήποτε ρόλο.
Εκθέτουν εκ νέου τον εαυτό τους σε ένα Δήμο του οποίου τις διαστάσεις και απαιτήσεις δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει.
Ποια είναι η προίκα που κουβαλάνε για να μας πείσουν: Ένα παρελθόν γεμάτο τρύπες κι σκοτεινά σημεία.
Πλούσιο σε ατολμία και στρουθοκαμηλισμό.
Είναι οι αιρετοί που δεν τόλμησαν να εκθέσουν το έργο τους, να κάνουν δημόσια τον απολογισμό τους.
Αποτέλεσμα, να εκτεθούν οι ίδιοι! προτίμησαν να αξιολογηθούν κεκλεισμένων των θυρών, με μοναδικούς μάρτυρες τους δικούς τους συμβούλους.
Ποια ψήφο εμπιστοσύνης μπορούν να ζητήσουν όταν και οι ίδιοι ακόμα δεν εμπιστεύονται τα πεπραγμένα τους: Οταν οι 8 μήνες τους φαίνονται μια ημέρα.
Επιμένουν να υπερτιμούν τον εαυτό τους, τη στιγμή που υποτιμούν τη νοημοσύνη του συμπολίτη τους, ο οποίος ζει μαζί τους, ακούει τι γίνεται, βλέπει τι δεν γίνεται, μαθαίνει τις εξελίξεις πίσω από τις κλειστές πόρτες.
Οι προθέσεις αυτών των υποψηφίων είναι πια ξεκάθαρες σε όλους, έχουν απογυμνωθεί από τα πλαστά ελπιδοφόρα τους συνθήματα.
Τα χρώματα της βιτρίνας τους, έχουν πλέον ξεθωριάσει!
Τώρα, γυμνοί βασιλείς, περπατούν σε τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στα δύο άκρα της αλαζονείας και το εθισμού στην εξουσία.
Δύο άκρα που ενώνονται σε ένα και μόνο χαρακτηριστικό αυτό της ανοησίας!
Τόσο, που τολμούν και ζητούν από τον ψηφοφόρο να επιβεβαιώσει τη γνώμη τους γι’ αυτόν.
Να συμφωνήσει δηλαδή, ότι είναι τυφλός, μειωμένης αντίληψης και χωρίς μνήμη!
Κύριοι υποψήφιοι, το αίτημα σας για συνενοχή στην ανοησία και προώθηση της γελοιοποίησης, λυπούμαστε, αλλά δεν γίνεται δεκτό
