Χρυσούλα Ροδάκη: Μια γυναίκα που έζησε στην Κωνσταντινούπολη και πέθανε το 1887 στα 18 της χρόνια ένωσε δύο λαούς με την ταφόπλακά της και έγραψε τη δική της ιστορία μέσα από τον αγώνα ενός Τούρκου να βρει τους απογόνους της!
Το 2017 ο τούρκος παραγωγός ταινιών, Κερέμ Σογιλμάζ (Kerem Soyyilmaz), βρέθηκε στο πατρικό του σπίτι, στο Καραζακιόι, στο οποίο γίνονταν επισκευές.
Κατά τη διάρκεια εργασιών στο πάτωμα ένα κομμάτι μάρμαρο βρέθηκε στο υπέδαφος.
Ο ίδιος μη γνωρίζοντας για τί πρόκειται, σκέφτηκε να το μαζέψει. Το μετέφερε στο σπίτι του, το καθάρισε και ζήτησε από Έλληνες να του εξηγήσουν τι έγραφε.
Τότε διαπίστωσε ότι επρόκειτο για μια επιτύμβια στήλη με την επιγραφή: «Ενθάδε κείται η δούλη του θεού Χρυσούλα Ροδάκη, θανούσα τη 18η Μαρτίου 1887». Ο Κερέμ αισθάνθηκε την ανάγκη να την παραδώσει εκεί που ανήκε. Ξεκίνησε τότε έναν αγώνα δρόμου για να εντοπίσει τους απογόνους της Χρυσούλας Ροδάκη.
Οι Αρχές σε Τουρκία και Ελλάδα δεν του προσέφεραν σημαντική βοήθεια, ούτε οι γείτονες που πίστευε ότι μπορεί να έχουν ακούσει ιστορίες. Λίγους μήνες μετά δημιούργησε τη σελίδα Chrysoula Rodaki’ s tombstone στο Facebook αναζητώντας πληροφορίες. Μέσω της σελίδας τον ενημέρωσαν ότι οι συγγενείς έφυγαν από την Κωνσταντινούπολη κατά την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923.
«Ανέβασα φωτογραφίες και αναρωτήθηκα εάν κάποιος γνωρίζει κάτι σχετικά με αυτή την μαρμάρινη πλάκα και άρχισαν κάποιοι να ανταποκρίνονται, να σχολιάζουν και από τις δυο πλευρές, Τούρκοι και Έλληνες» τόνισε στην ΕΡΤ ο Κερέμ.
Χρειάστηκαν έξι ολόκληρα χρόνια για να καταφέρει να εντοπίσει τον μοναδικό συγγενή της Χρυσούλας. Πρόκειται για τον κ. Θεόδωρο Γεωργιάδη, ο οποίος ζει στη Θεσσαλονίκη και είναι ο ανιψιός της θανούσης. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη και για τις δύο πλευρές, ενώ το ραντεβού για τη μεταξύ τους συνάντηση δεν άργησε να κλειστεί.
Την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου ο Κερέμ Σογιλμάζ ταξίδεψε οδικώς για την Θεσσαλονίκη, έχοντας μαζί του όχι μόνο φωτογραφίες από την επιτύμβια στήλη, βάρους 100 κιλών, αλλά και εικόνες από το σπίτι στο οποίο έζησαν οι πρόγονοί του.
Ο κ. Θεόδωρος τον υποδέχθηκε γεμάτος αγωνία τόσο για να δει τα ντοκουμέντα μιας ζωής, αλλά και για να διηγηθεί στον Kerem την ιστορία της Χρυσούλας, της Ελληνίδας που έχασε τη μάχη στα 18 της χρόνια από μια ασθένεια της εποχής.
Ο παππούς του τού είχε διηγηθεί ότι από τον καημό του πέθανε λίγα χρόνια μετά και ο μπαμπάς της σε ηλικία 46 ετών.
Το κορίτσι θάφτηκε στον κήπο του σπιτιού του και έμεινε εκεί μέχρι την ημέρα που οι εναπομείναντες συγγενείς αναγκάστηκαν να αφήσουν τη χώρα και να εγκατασταθούν κάπου στην Ελλάδα. Ποτέ ξανά δεν έμαθε κανείς τι απέγινε ο τάφος της.
Η μνήμη της όμως όχι μόνο δεν έσβησε στο πέρασμα των χρόνων, αλλά έγινε αιτία και αφορμή για να ενωθεί ένας Τούρκος και ένας Έλληνας 135 χρόνια μετά τον θάνατό της.
Ο κ. Γεωργιάδης είπε στην ΕΡΤ ότι κάτι κοινό που έχουν οι δύο τους είναι ότι υπάρχει αληθινό ενδιαφέρον για το παρελθόν των οικογενειών τους και τις ρίζες τους και αυτό είναι ένα επιπλέον σημαντικό στοιχείο στην ιστορία του σπιτιού και της μαρμάρινης πλάκας.
Το πιο συγκινητικό κομμάτι της ιστορίας όμως δεν έχει ακόμα γραφτεί. Οι δύο άνδρες θα συναντηθούν ξανά την ερχόμενη Τρίτη, όταν η επιτύμβια στήλη θα παραδοθεί παρουσία και των δύο σε μουσείο για την ανταλλαγή πληθυσμών στην Κωνσταντινούπολη.
Ο κ. Θεόδωρος θα επισκεφθεί, παράλληλα, το σπίτι της Χρυσούλας και θα ξεδιπλώσει με τον πιο συγκινητικό τρόπο μια ιστορία τριών γενεών, έχοντας στο πλάι του τον Κερέμ.
Από πλευράς του ο Τούρκος παραγωγός ταινιών, έχοντας συλλέξει υλικό έξι χρόνων, έχει ήδη δημιουργήσει ένα ντοκιμαντέρ για τη συγκινητική αυτή ιστορία, η οποία μάλιστα θα διαγωνιστεί σε φεστιβάλ στη Δανία.
Το τέλος της κοινής τους ιστορίας δεν έχει γραφτεί ακόμα. Άλλωστε μια ελληνο-τουρκική φιλία μόλις γεννήθηκε και η πορεία της φαίνεται ότι θα είναι μακρά. “Ελπίζω αυτή η σχέση που δημιουργήθηκε να κρατήσει και στις επόμενες γενιές” ευχήθηκε ο κ. Θεόδωρος.
