Μια μέρα σαν σήμερα, 23 Οκτωβρίου του 1921, πέθανε ο Τζον Μπόιντ Ντάνλοπ… Σας λέει κάτι το όνομά του; Τα ελαστικά Dunlop; Σωστά. Ποιος όμως ήταν αυτός που τα εφηύρε; Διαβάστε την περίεργη ιστορία του.
Ο Τζον Μπόιντ Ντάνλοπ γεννήθηκε σε ένα αγρόκτημα στη Σκωτία το 1840 και από μικρός λάτρευε τα ζώα· αποτέλεσμα ήταν από πολύ νωρίς να εκφράσει την επιθυμία να γίνει κτηνίατρος. Και αυτό έγινε, όμως το όνομά του, δεν έμεινε στην Ιστορία για τις σπουδές του, αλλά για την εφευρετικότητά του.
Ο Ντάνλοπ έμαθε, μικρός ακόμα, ότι είχε γεννηθεί πρόωρα και πείστηκε ότι ήταν φιλάσθενος και ευαίσθητος… Σε ολόκληρη τη ζωή του προσπαθούσε να είναι προφυλαγμένος από μικρόβια και από οτιδήποτε θα του προκαλούσε κάποια ασθένεια· το κατάφερε.
Ο Ντάνλοπ πέθανε σε ηλικία 81 χρονών από ίωση!
Και γιατί θυμόμαστε το όνομά του; Για το ελαστικό με σαμπρέλα, που είναι δική του εφεύρεση!
Ο Ντάνλοπ έγινε μεν κτηνίατρος αποφοιτώντας από τη Βασιλική Σχολή Κτηνιατρικών Σπουδών του Εδιμβούργου, αλλά ως κτηνίατρος έπρεπε να διανύει καθημερινά μεγάλες αποστάσεις για να επισκέπτεται φάρμες στο Μπέλφαστ όπου είχε διοριστεί.
Οι τροχοί στις άμαξες ήταν κατασκευασμένοι, τότε, από σκληρό ξύλο και σίδερο πράγμα που έκανε το ταξίδι πάνω στους κακοτράχαλους δρόμους τουλάχιστον άβολο…
Εκεί στα πλακόστρωτα δρομάκια του Μπέλφαστ, προσπαθώντας να βοηθήσει τον μικρό γιό του σε έναν αγώνα τρικύκλων και βλέποντας την ταλαιπωρία του με τα σκληρά λάστιχα από καουτσούκ, ο Ντάνλοπ συνέλαβε την ιδέα: να φτιάξει ένα ελαστικό που θα μπορούσε να φουσκώνει με αέρα, που θα απορροφούσε τους κραδασμούς από το δρόμο και θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό από τα συμπαγή ελαστικά.
Λίγα χρόνια μετά, ένας ποδηλάτης, ο Γουίλ Χουμ, ήταν εκείνος που εκμεταλλεύτηκε την αποτελεσματικότητα των ελαστικών του Ντάνλοπ και νίκησε σε αγώνες στην Ιρλανδία και στην Αγγλία. Το ελαστικό του Ντάνλοπ έφερε επανάσταση, αρχικά στη βιομηχανία ποδηλάτων!
Το 1888 ο Ντάνλοπ κατοχύρωσε την ιδέα του με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και το 1889, η «Dunlop Tires» άρχισε την παραγωγή ελαστικών με σαμπρέλα που θα γέμιζε αέρα σε ένα εργοστάσιο στο Δουβλίνο. Το 1890, το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του Ντάνλοπ αμφισβητήθηκε από τον Ρόμπερτ Γουίλιαμ Τόμπσον, έναν σκωτσέζο εφευρέτη, που είχε κατοχυρώσει την ιδέα ενός παρόμοιου ελαστικού, στη Γαλλία το 1846 και στις ΗΠΑ το 1847. Ωστόσο, η προσέγγιση του Τόμσον στην παραγωγή ελαστικών ήταν μάλλον διαφορετική (και περισσότερο ακριβή), και έτσι ο Ντάνλοπ μπόρεσε να συνεχίσει να κατασκευάζει τα ελαστικά του δικού του σχεδιασμού.
Το 1891 η εταιρεία «Dunlop Tires» άρχισε την παραγωγή από το νέο τεράστιο εργοστάσιό της γνωστό ως Fort Dunlop στο Έρντινγκντον κοντά στο Μπέρμιγχαμ. Ο Ντάνλοπ έμεινε στην Ιστορία για την εφεύρεσή του, παρ’ όλο που ουσιαστικά δεν ήταν αυτός ο πρώτος που σκέφτηκε την κατασκευή του ελαστικού με σαμπρέλα.
Η εταιρεία «Dunlop Tires», παρόλο που δεν υφίσταται πλέον ως εταιρική οντότητα, το όνομα του Ντάνλοπ παραμένει ζωντανό μέσα από μια σειρά προϊόντων με επωνυμία «Dunlop», συμπεριλαμβανομένων ελαστικών αυτοκινήτων και αθλητικών προϊόντων.
Αυτό είναι που λένε γι’ αλλού κινήσαμε γι’ αλλού… κι αλλού η ζωή μας πήγε… Έχασε η Κτηνιατρική έναν – ίσως – σπουδαίο επιστήμονα και τον κέρδισαν τα λάστιχα στους δρόμους…
ΠΗΓΗ ΕΘΝΟΣ
